جامعه پویا- بی وزنی فیلم موفقی که در زمان اکران بینندگان زیادی را به خود جلب کرد حالا وارد چرخه نمایش خانگی شده و علاقه مندان می توانند آن را به صورت آنلاین یا سی دی تهیه کنند.
داستان فیلم بی وزنی چیست
بی وزنی قصه ای زنانه دارد و در یک شب عروسی و روز بعد از آن روایت می شود که داماد مراسم را ترک کرده است. در این بین؛ عروس ، مادر داماد ، خواهر داماد و معشوقه داماد با یکدیگر دچار چالش می شوند و فیلم با روایت غیرخطی ، روابط هر کدام از این زن ها با داماد را افشا می کند تا زمانی که...
بازیگران فیلم بی وزنی
امیرعلی دانایی, بهاره کیان افشار, تینا پاکروان, نسیم ادبی, جلال فاطمی, یاسر جعفری, سپیده مرادپور در این فیلم بازی کرده اند و به گفته منتقدان همگی بسیار خوش درخشیده اند. بازی نسیم ادبی در این فیلم بسیار چشمگیر بوده است.
مهدی فرد قادری این فیلم را کارگردانی کرده است. ساخته قبلی او جاودانگی است که جوایز زیادی برد و بسیار مورد اقبال مخاطبان قرار گرفت.
ماجرای بی وزنی از زبان کارگردان
این کارگردان جوان به هنرانلاین درباره فیلم بی وزنی می گوید: ماجراى اصلى فیلم در یک شب عروسی اتفاق می‌افتد و بر روابط بین زن‌هاى مختلف قصه تمرکز دارد. همیشه دوست داشتم قصه‌اى زنانه را بسازم چرا که پیچیدگى روابط آن‌ها بسیار جذاب و البته غیر قابل پیش بینى است.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که به نظر می‌رسد فیلم از فضای جادویی برخوردار باشد، می گوید: این جهان ذهنى من است . با اینکه در قصه روابطی را تعریف می‌کنیم که در جامعه وجود دارد اما در تمام جزئیات فیلم تلاش کردم تا مرز دیوانگى برویم! در نتیجه "بى وزنى" فیلمى رئالیستی/اجتماعى نیست. انتخاب این لوکیشن عجیب هم در راستاى همین هدف بود. دو سال قبل در "جاودانگی" این تلاش را کردم از رئالیسم جادویی استفاده کنم. در حال حاضر در "بى‌وزنى" با استفاده از لوکیشن، نوع بازی‌ها، گریم، جابه‌جایی زمانی، روایت و تغییر فصل در شب و روز تلاش کردم این اتفاق رخ دهد و این فضاسازی انجام شود. در واقع تلاش شد جهانى متفاوت از جهان روزمرگی ساخته شود، هرچند المان‌هاى آن از جهان واقعى نشات مى‌گیرد.
فردقادری در پاسخ به اینکه تا چه اندازه به حضور این فیلم در جشنواره‌های بین‌المللی فکر کرده و تمرکز بر آن بوده است، گفت: من همیشه چند ایده در ذهن دارم و هرکدام که سماجت بیشتری داشته باشند می‌سازم. "بی وزنی" دو سال طول کشید تا از ایده به فیلمنامه تبدیل شود و پس از آن هشت ماه زمان صرف شد تا موفق به دریافت پروانه ساخت شدم. در این مرحله به فکر حضور در جشنواره نبودم، همانطور که در "جاودانگی" به آن فکر نکردم، مهمترین مسئله سینما در مرحله اول لذت بردن از روند آن است. اما در نهایت تلاش کردم قصه‌ای را به تصویر بکشم که هم مخاطب خارجى و هم مخاطب داخلى بتواند با آن ارتباط برقرار کند.