جامعه پویا-آمارها تکان دهنده‌اند: به‌طور متوسط ١٠درصد کارگران در حوادث شغلی جانشان را از دست می‌دهند، یعنی هر روز حدود ٥ کارگر، جان می‌دهند. سالانه حدود ٢٠هزار حادثه کار ثبت می‌شود که ١٥ هزار مورد آن در بخش ساختمانی رخ می‌دهد. بین سال‌های ٨٣ تا ٩٣، حدود ١٢هزار و ٤٦٣ نفر در حوادث کار، جانشان را از دست داده‌اند. ٥١درصد از آنها، کارگر بخش ساختمانی بودند. در‌سال ٩٥، بیش از ١٨هزار کارگر دچار نقص عضو شده‌اند. کارگران ٢٠ تا ٢٣سال بیشتر از گروه‌های سنی دیگر در معرض حادثه قرار می‌گیرند. اینها تنها بخشی از سختی‌های کار کارگران در محیط‌های کاری است که هر‌سال و در روزهای نزدیک به روز جهانی کارگر، بازنشر می‌شوند یا اعدادی به آن کم یا زیاد می‌شود. اما نباید فراموش کرد که مرگ تنها اتفاقی نیست که برای کارگران رقم می‌خورد، آنهایی که از مرگ و قطع عضو، جان سالم به در می‌برند، به احتمال خیلی زیاد در معرض انواع بیماری‌ها و اختلال‌های دیگر قرار می‌گیرند. سوال اینجاست که کارگران ممکن است به چه بیماری‌هایی مبتلا شوند؟ یا چه بیماری‌هایی در آنها شایع‌تر است؟ پزشکان می‌گویند، به‌طورکلی اختلال‌های اسکلتی- عضلانی، بیماری‌های پوستی و ریوی، کارگران را در معرض خطر قرار داده است، هرچند که آنها می‌توانند با تغذیه مناسب، رعایت برخی استانداردها و برخورداری از یک وضعیت روحی و روانی سالم، شرایط را در کنترل خود درآورند، اما به‌هرحال کارفرماها هم از آن طرف باید شرایط کار را در محیطی آرام و به دور از تنش و بیماری‌های شغلی و روان، برای کارگران فراهم کنند.
کارگران در معرض چه بیماری‌هایی قرار دارند؟
بیماری سیاه ششی:
بیماری سیاه ششی یا آنتراکوز، بیماری معدنچیان است. سیاه ششی، نوعی بیماری ریوی است که به دلیل تنفس گرد و غبار زغال، ایجاد و منجر به التهاب مزمن می‌شود. این بیماری میان کارگران معدن‌های زغالسنگ رایج است.
بیماری‌های اسکلتی – عضلانی:
بیماری‌هایی که به دلیل مشاغل به وجود می‌آیند با توجه به نوع فعالیت متفاوت است. مشکلات اسکلتی که افراد را تهدید میکند به دو دسته تقسیم می‌شوند، مشکلاتی که در اثر ماهیت شغل آزاد ایجاد می‌شوند مانند کارهای ساختمانی، حمل اجسام و مواردی دیگر از این قبیل و دسته دوم شامل بیماری‌های اسکلتی است که در هر شغلی بدون توجه به نوع شغل و در اثر رعایت نکردن شرایط ارگونومیکی ایجاد می‌شود. اشخاصی که در گروه دوم قرار دارند بیشتر شامل کارمندان و هم افرادی که شغل نشسته دارند ایجاد می‌شود. این بیماری‌ها و ناهنجاری‌های اسکلتی شامل آسیب به ستون فقرات و گردن درد است که با رعایت مسائل ارگونومیکی و درست نشستن قابل پیشگیری هستند. به‌طورکلی بیشترین عضو آسیب‌پذیر در مشکلات اسکلتی شغلی ستون فقرات و دست‌ها هستند. کارمندان اداری به دلیل بی‌حرکتی یا کم تحرکی یا کار در نور ضعیف و غیراستاندارد می‌توانند دچار بیماری‌های اسکلتی، عضلانی و چشمی شوند.
استرس:
یکی از تاثیرگذارترین مسائلی که به دلیل بی‌توجهی به سلامتی در کار ایجاد می‌شود، استرس‌های شغلی است. هر شغلی متناسب با شرایط و ماهیت کار از حرفه پزشکی و پرستاری گرفته تا کارمند، کارگر و بسیاری از مشاغل دیگر، نقش‌های کاری مربوط به خود را دارند.
حساسیت یا اگزمای پوستی:
اگزمای پوستی از بیشترین بیماری‌های شغلی است. بیشتر بیماری‌های شغلی مربوط به اگزمای پوستی است. میزان تماس با مواد محرک در کارگران در کارهای عمرانی بسیار بالاست برخی کارگران به سیمان حساسیت دارند که قرمزی، التهاب و خارش از نشانه‌های آن است و ممکن است این حساسیت‌ها نه‌تنها در محل مواجهه با ماده آلرژن بلکه تمام بدن فرد را شامل شود. از دیگر مشکلات پوستی، مواجه طولانی مدت با آفتاب است که تشعشعات می‌تواند زمینه ساز بروز سرطان پوست در افراد شود. این عارضه بیشتر در کشاورزان دیده می‌شود. گفتنی است، بروز سرطان پوست در اثر این عوامل بعد از ٢٠تا٣٠سال مواجه مداوم،خود را نشان می‌دهد.
بیماری‌های ریوی:
افراد هر گونه شغلی که داشته باشند احتمال ابتلا به بیماری‌های شغلی را خواهند داشت. ریه و به‌طورکلی دستگاه تنفس یکی از ارگان‌های بسیار آسیب‌پذیر در این بخش است. کارگر معدن در اثر گرد و غبار یا گازهای معدنی، دچار بیماری ریوی می‌شود. افرادی که با مواد شیمیایی سر و کار دارند ممکن است به بیماری‌های پوستی، تنفسی و … دچار شوند.
بیماری آزبستوزیس:
از دیگر بیماری‌های شغلی می‌توان به بیماری آزبستوزیس اشاره کرد که معمولا کارکنان کارخانه‌های الیاف سازی بیشتر دچار این مشکل می‌شوند. مواجهه زیاد با آزبست می‌تواند حتی منجر به سرطان ریه شود. پزشکان دیگر کادر درمانی هم مانند سایر مشاغل از خطر ابتلا به بیماری‌ها در امان نیستند و خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی و ویروسی از شایع‌ترین بیماری‌هایی است که این گروه از مشاغل را تهدید میکند.
آسیب شنوایی دایمی:
این آسیب در اثر مواجهه زیاد با سر و صدا ایجاد می‌شود و بیشترین آسیب را به گوش وارد میکند و این مشکل زمانی ایجاد می‌شود که افراد بیش از حد استاندارد در محیط پر سر و صدا حضور پیدا می‌کنند. چنانچه فردی در شدت صوت بین ٨٠-٩٠ دسی بل بیشتر از هشت ساعت حضور داشته باشد، عوارض شنوایی در او ایجاد می‌شود و اگر این روند ادامه یابد منجر به اختلالات شنوایی و کم شنوایی و حتی ناشنوایی دایمی می‌شود. همچنین استانداردهایی برای مواجهه با میزان سر و صدا ایجاد شده است که شدت آسیب را به حداقل ممکن می‌رساند. در افرادی که به دلیل نوع شغل مجبورند زیاد حرف بزنند یا خواننده‌ها مشکلاتی در طناب صوتی آنان ایجاد می‌شود که در موارد اولیه با کاهش فعالیت و در شرایط حاد با لیزر قابل درمان است. رانندگان، خلبانان و کسانی که در کارگاه‌های پر صدا کار می‌کنند دچار عوارض کاهش شنوایی می‌شوند.
مسمومیت:
کارگری که در واحد صنعتی با جیوه، سرب یا مواد شیمیایی سر و کار دارد، ممکن است دچار مسمومیت حاد یا بیماری مزمن شود. کشاورزان در معرض سموم ممکن است دچار مسمومیت شوند.
منبع: شهروند