جامعه پویا-اهمیت مبارزه فراگیر، جهانشمول و همه جانبه با هیولای ویرانگر و مفسده هزارسرِ مواد مخدر و قاچاق آن موجب شد تا سرانجام سازمان ملل متحد در سال ۱۹۸۷(۳۲ سال پیش) روز ۲۶ ژوئن برابر با ۵ تیرماه راروز جهانی مبارزه با قاچاق و سومصرف موادمخدراعلام کند.
هر ساله شعار ویژه ای برای این روز انتخاب می شود تا اقدامات و کنشهای مقابله با این پدیده شوم در سال پیش رو؛ درچارچوب آن شعار سمت و سو داده شوند. شعار امسال، "سلامت توام با عدالت و عدالت توام با سلامت " است. از همین روی، در سطور زیر به اختصار نکاتی چند پیرامون این شعار و ضرورت تلاش و اهتمام همگانی برای پیراستن جامعه از بلای اعتیاد و پدیده تخریب گر مواد مخدر، یاد آور می شود.
همانگونه که پیداست شعار دارای دو مفهوم کلیدی است: سلامت(health ) و عدالت(justice ).این دو مفهوم کلیدی نیز همگام و در پیوند با هم در شعار ظاهر شده اند. بنابراین، از کل شعار چنین می توان استنباط کرد که سلامت، بویژه در قلمرو مواد مخدر(و عدم گرایش به آن) زمانی پسندیده و مطلوب است که به صورت عادلانه در بین همگان، صرفنظر از ملیت و مذهب و زبان و جنسیت و قومیت به صورت برابر و عادلانه توزیع شده باشد. یا به تعبیر دیگر، سلامت وقتی رضایت بخش و خوشایند است که همگان از آن بر خوددار باشند و کسی از آن محروم نشده باشد.
بخش دوم شعار (یعنی عدالت همگام و توام با سلامت) نیز ریشه در یک باور ژرف و عمیق دارد. آن باور این است که "برای مبارزه با قاچاق و سو استفاده ازموادمخدر ناگزیر باید وسیله و روش آن همچون هدفش که از میان راندن اعتیاد و عرضه و قاچاق مواد هست، نیز پاکیزه و عادلانه باشد چرااینکه بهره گیری از روش های ناسالم و غیر عادلانه در ترویج سلامت گرچه شاید در کوتاه مدت اثرات مثبتی برجای بگذارد اما مطمئناً در بلند مدت از آن " مفسده ای دیگر بر میخیزد " پس اگر به تطهیر سیمای جامعه از مواد افیونی می اندیشیم که قطعاً می اندیشیم، ضرورتاً باید به بسطِ عادلانه و پاکیزه ی سلامت درجامعه نیز بیندیشیم.
سعید منتظر المهدی .سخنگوی ستاد مبارزه با مواد مخدر
منبع: ایرنا
بسط عادلانه و فراگیر سلامت بی گمان زمانی میسر و میسور می گردد که "همگان " اعم از دولت ها و نهادهای مردمی و یکایک شهروندان، عزم خود را برای مبارزه با این بلای قرن و پدیده شوم مواد مخدر جزم نمایند و در این مسیر از هیچ تلاش مشروع و عادلانه ای دریغ نورزند. همانگونه که تجارب گذشته نشان داده است تنها با تلاش های " هم افزایانه" (سینرژیک) است که می توان یک پدیده بیمارگونه (پاتولوژیک) همچون اعتیاد را چاره نمود و جامعه را در برابر خطرات پر شمول آن مصون نمود.
بی نیاز به هیچ گفت و گویی وقتی سخن از "مبارزه با مواد مخدر "است منظور صرفاً " روش های مقابله ای" نیست بلکه مهم تر از آن روش های پیشگیرانه نیز مطمح نظر است چرااینکه، مطمئناً با بکاربستن روش های پیشگیرانه است که میتوان گروه های کم سن و سال و آسیب پذیر را در برابر هیولای تخریب گر اعتیاد مراقبت نمود و مانع از فرو افتادن آنان در باتلاق وابستگی به مواد شد.
.روش های پیشگیری پرشمارند. لیکن، همانگونه که مداقه در شعارهای سالهای گذشته نشان میدهد، از آن میان چند روش سودمندترند. یکی از اولین آن روش ها "حمایت عاطفی"از کودکان و نوجوانان است. چنین حمایتی آنان را در برابر بسیاری از آسیب های فردی و روانی و اجتماعی واکسینه می سازد. عامل دوم "آگاهی بخشی"عمومی است. این رسالت مهم را هم نهادهای آموزشی باید انجام دهند و هم رسانه های جمعی. عامل پیش گیرانه سوم "مراقبت از فضاهای آسیب پذیر ""بویژه اماکن حاشیه ای، است. این اقدام، که از آن با عنوان " پیشگیری وضعی"نیز یاد میشود، مانع از آن می گردد که ویروس ویرانگر اعتیاد شهروندان جامعه، اعم از حاشیه نشین و غیر حاشیه نشین، را در کام آلودگی خود فروبلعد. اما در بکاربستن روش های پیشگیری نیز هرگز نباید جانب عدالت را فروگذاشت. درواقع همسو بودنِ دو بالِ سلامت و عدالت است که پرواز به سوی شکوفایی و پاکیزگی را میسر می کند.
سرانجام این نکته را باید به یاد داشت که با "اراده جمعی " و با بکاربستن دقیق روش های علمی هم در "مبارزه "وهم در "پیشگیری"، و توام ساختن سلامت و عدالت، می توان امیدوار بود که در سالهای پیش رو دامن جامعه ما از آلودگی به ویروس اعتیاد تطهیر شود